Najpopularniejszym obiektem, z którego korzysta blisko połowa Polaków, jest pływalnia kryta. Następnie: pływalnia otwarta, siłownia plenerowa, kręgielnia i siłownia. Zdaniem 29% osób aktywnych fizycznie i 21% nieaktywnych najbardziej brakuje w ich okolicy basenów. Tylko 8 % badanych dostrzega brak siłowni a 3 % brak sali fitness. W świetle wyników badań inwestycje w rozwój infrastruktury sportowo-rekreacyjnej powinny obejmować pływalnie kryte, jako obiekty najbardziej uniwersalne i pożądane, a obecnie bardzo zatłoczone. Takie są wnioski z “Diagnozy społecznej zapotrzebowania na infrastrukturę sportowo-rekreacyjną”, badania wykonanego w połowie 2016 roku przez GFK Polonia na zlecenie Ministerstwa Sportu i Turystyki.
Infografika poniżej: Z jakich obiektów chcą korzystać osoby w różnym wieku?
Badanie pokazało dysonans pomiędzy deklaracjami osób uważających się za „aktywne”, a rzeczywistym udziałem w aktywności fizycznej. Podczas gdy znacząca większość respondentów biorących udział w badaniu jakościowym uważa się za osoby „aktywne”, zgodnie z definicją aktywności fizycznej tylko 19% Polaków w wieku 15–65 lat można zaliczyć do grona osób aktywnych fizycznie. Do osób aktywnych częściej zaliczają się mężczyźni i młodzież, co pokazuje, że wychowywanie dzieci, zwłaszcza w wieku 0–14 lat, jest jedną z barier utrudniających podejmowanie aktywności. Poza tym najczęściej brak aktywności powodują: zmęczenie po pracy lub szkole, pogoda, pora roku, brak oświetlenia, ograniczenia fizyczne i ceny biletów.
W świetle badania rolę aktywizującą spełniają masowe wydarzenia sportowe oraz lokalne inicjatywy. Co piąty Polak został zachęcony do uprawiania sportu przy okazji wydarzenia sportowego lub zaproszenia od znajomego.
Istnieje duża presja społeczna na bycie aktywnym. Polacy nauczyli się jednak redukować dysonans poznawczy związany z faktem, że nie podejmują wysiłku fizycznego. Istnieje tendencja do uznawania się za „osobę aktywną”, chociaż głębsza analiza pozwala odkryć, że „aktywność” ma bardziej charakter towarzyski (wyjście ze znajomymi), czy rekreacyjny (odpoczynek na dworze) i nie musi być związana z jakimkolwiek wysiłkiem fizycznym. To pokazuje potrzebę działań komunikacyjnych i uświadamiania, czym faktycznie jest ruch i jakie jest jego znaczenie. Postrzeganie roli aktywności fizycznej zmienia się wraz z wiekiem. W grupie młodzieży wiąże się ona z przynależnością do grupy i budowaniem własnej tożsamości. Młodzież poszukuje także doznań intensywnych, trudnych, wyjątkowych3.
Najczęściej wybierane formy aktywności w tej grupie to sporty ekstremalne, drużynowe i uniwersalne. Grupa rodziców (ustabilizowanych) większą wagę przykłada do wymiaru praktycznego aktywności fizycznej (atrakcyjny wygląd, przyjemność,
czas dla siebie) i mody (podejmowanie modnych form aktywności). Najczęściej podejmowanymi aktywnościami są tu zajęcia fitness, sporty drużynowe, intensywne i modne, np. bieganie. Dla starszych aktywność fizyczna oznacza głównie dbanie o zdrowie, dobre samopoczucie i możliwość nawiązywania relacji (aktywność społeczna). Nie oczekują
oni intensywnych doznań ani dużego zmęczenia, najczęściej wybierają nordic walking, rower, siłownię i pływalnię.
Źródło: materiały Ministerstwa Sportu i Turystyki
